SlideShare una empresa de Scribd logo
1 de 12
Descargar para leer sin conexión
CIRCUÍTO DE XOGOS POPULARES


        NO COLE 2010
A PETANCA


Este deporte leva practicándose desde fai máis de 20 séculos e hoxe en día, a súa
popularidade asentouse nos cinco continentes.
Este xogo consiste en colocar o maior número de bólas preto dun boliche e conta coa
vantaxe de que pode practicarse case en calquera superficie de area.
Aínda que se trata dun deporte que se xoga por diversión, tamén existen diversas
competicións oficiais.
Nos seus inicios, comezaron a utilizarse pedras. Máis tarde, fabricáronse bólas de
madeira de boj claveteadas con centos de tachuelas e as modernas son de aceiro ou
bronce. Cada unha delas leva un debuxo que a diferenza das demais.
A bóla pequena, boliche, á que teñen que achegarse os xogadores é de madeira,
pode estar pintada dalgunha cor.
AS BÓLAS
As bólas miden 7 a 8 cm de diámetro. Peso: de 625 a 800gr
O boliche 2,5 a 3,5 cm
O LANZAMENTO
Preparación: pulso virando, corpo flexionado e brazo estirado.




O REGULAMENTO
Un dos adversarios, elixido mediante un sorteo, selecciona o punto de partida, un
círculo de 35-50 cm de diámetro desde onde se lanzará o boliche e arroxarán as
bólas. O boliche debe alcanzar unha distancia de 6 a 10 metros.
Normas xerais
Lánzanse as bólas a un boliche desde unha posición fixa. Hai partidas individuais, de
parellas e triplas. Cada participante xoga tres ou catro bólas en individuais, tres en
parellas e dúas en tripletes. Os xogadores tornáranse no lanzamento desde o círculo,
do que non poderán saír para tirar.
As bólas pódense enviar tanto voando como rodando polo chan. Hai dúas maneiras
de lanzalas: unha tirar a bóla con coidado, tratando de achegarse o máximo posible
ao boliche e outra é lanzar a bóla con certa forza para golpear a contraria e apartala.
Como se xogan as bólas
Unha vez lanzadas tódalas bólas, as dun xogador ou un equipo que estean máis cerca
do boliche que as contrarias gañan un punto. Mídese a distancia entre as bólas e o
boliche cunha variña metálica (baguette), podendo apartar os obstáculos, e vence
quen primeiro some 13 puntos.
Xogos populares no colexio
A RA

Ficha Técnica
Xogo: Individual, podendo nalgún momento xogarse por equipos, sendo estes
de dous xogadores.

Lugar de orixe: Este xogo é moi antigo; exipcios, gregos e romanos xa
xogaban a algunhas variedades do xogo da ra, denominado xogo do Tonel.

Desenvolvemento do xogo
A mesa de ra componse de: ra, muíño, dúas pontes e cinco buracos. Cada un
ten unha puntuación asignada.

Cada xogador lanzará dez petacos ou discos por partida, xogaranse a dez
tiradas.,Gañará o xogo aquel que ao cabo dos 10 lanzamentos obteña maior
puntuación.

Regulamento. Elementos de xogo
- 10 fichas ou discos de ferro (PETANCOS).
- Dimensións da Mesa son: altura de 80 a 90 cm, longo e ancho: 50 X 50 cm.
- A pista de xogo debe ter unha área lonxitudinal de 7 m por 2 de ancho.
- As dimensións e peso dos Petancos son: círculos de 38 mm. 7 mm. de grosor
e sobre 60 gramos de masa.

Forma de xogo

-   Dentro de cada equipo, a orde de tirada será seguido un detrás doutro.

-   Se un Petanco lanzado por un xogador queda na boca da ra, muíño, etc., o
    tanto non será válido ate non introducilo o mesmo xogador con axuda
    doutro Petanco.

Orde de tiradas.
- Durante o desenvolvemento da partida poderá alterarse a orde de tirada
entre os compoñentes dun mesmo equipo, sempre que ao final da mesma
todos lancen o mesmo número de fichas.

Puntuación.
- RA 50 puntos.

- MUÍÑO 25 puntos
- PONTE 10 puntos
- RESTO DE BURACOS 5 puntos
Xogos populares no colexio
O PANO

MATERIAL QUE SE NECESITA. 1 pano.

DESENVOLVEMENTO. Mínimo de 6 persoas e a nai. A nai colócase no centro co
pano e os demais divídense en dous grupos. Colócanse un numero comprendido
entre os que acordasen. Daquela a nai di un numero e o que teña ese numero,
sae correndo a por o pano. O que o colla e volva ao seu sitio gaña, o outro queda
eliminado.




                                 AS CANICAS


MATERIAL. Canicas.

ESPAZO. Se é posible terra dura cun buraco (gua).

EXPLICACIÓN DO XOGO. Establécese unha orde de tirada. Lánzanse as canicas
desde a liña marcada para iniciar o xogo. Empézase a tirar coa posición
característica das mans, podendo avanzar sempre que se desexe un palmo. Os
xogadores tratarán de achegarse ou golpear ás canicas dos demais. Se lanza
sobre unha bóla, de maneira que impacta sobre ela, teremos outro lanzamento
ao gua. Se mete a canica no gua quedará coa canica que golpeou. Poden seguir
xogando lanzando desde a liña inicial.

VARIANTES
Existen infinidade de variantes por exemplo: as canicas apostadas nun círculo e
os xogadores por quenda deben ir lanzando a súa boliche de maneira que cada
canica que saquen quédanlla.
BOLOS CELTAS

ANTECEDENTES

O Xogo de Bolos Celta é un deporte totalmente autóctono, que se practica en
toda a franxa sur da Comunidade Galega.
A súa orixe provén do pobo celta e foi introducido na península ibérica, pola
costa norte. Polo tanto este deporte, tamén, practícase nalgúns núcleos de
poboación do País Vasco, Cantabria, Comunidade Asturiana, e con gran
intensidade na Comunidade Galega. As modalidades de bolos son distintas en
cada lugar ou comunidade, así por exemplo na Comunidade Galega os bolos e
bólas teñen un determinado tamaño e forma que os diferenza das demais
comunidades, pero no fondo todos eles teñen algo en común, trátase de lanzar
co impulso unha bóla, aos bolos a unha distancia determinada.
Dentro da propia Comunidade Galega existen, tamén, distintas modalidades de
Bolos Celtas. Entre as zonas onde practícase os Bolos Celtas destacar Santa
Eugenia de Ribeira (A Coruña) así como algúns núcleos de Lugo ( Ribeira
Sacra...) e Ourense (Viana do Bolo, O Bolo, A Veiga...), pero en onde practícase
con maior intensidade é no Val Miñor (Baiona, Gondomar e Nigrán).

ÁREA DE XOGO, NORMAS E MATERIAIS

O esencial do Xogo dos Bolos Celta son: os bolos e as bólas.
Os bolos teñen forma de cono cunha altura de 13 centímetros e un canto na súa
base de 5 centímetros; a bóla é totalmente redonda cun diámetro que oscila
entre os 13 e 15 centímetros.
O material empregado para a confección de bolos e bólas é de madeira de buxo
Dispútanse en tres modalidades: por equipos de tres xogadores, por parellas e
individualmente.
Este deporte practícase nun campo de terra dunhas dimensións de 30 metros de
longo e un ancho de 20 metros. No mesmo se coloca unha lousa de pedra na que
se arman 18 bolos en ringleira, equidistantes entre si e case pegados. A unha
distancia duns 6 metros colócase outra pedra ou base desde onde a xogador
lanza polo aire (non a ras de chan) a bóla contra os bolos, a fin de lanzalos ata
unha distancia de 21 metros.
Cada xogador dispón de 3 quendas ou boladas para lanzar, nunca de maneira
consecutiva. A xogada complétase co lanzamento desde os 21 metros a ras de
chan outra vez contra os bolos. Cada bolo caído puntúa 1 punto, os que
traspasen a liña de 21 metros puntúan 10 puntos, gaña o equipo ou xogador que
máis bolos contabiliza.
SOGA-TIRA
Deporte común a outras culturas, tamén coñecido como Tracción á corda.
MATERIAL. Unha soga e un pano.
ESPACIO. Terra dura.
EXPLICACIÓN DO XOGO. Para xogar fanse dúas equipas do mesmo número de
xogadores/as.
Trázanse 3 liñas no chan; unha central e as outras dúas á mesma distancia.
Márcase cun pano o centro da corda. Sitúanse as equipas a ambos lados da
corda deixando o pano aliñado coa raia central pintada no chan e cando o/a xuíz/
a indican, turrarán da corda ata que o pano pase a raia situada máis preto da
súa equipa.




                                   A COMBA
O procedemento é moi simple: Sorteábase, por calquera dos procedementos
existentes, e as dúas que perdían situábanse nos extremos dunha corda e daban.
A corda trazaba unha elipse que tocaba o chan lixeiramente nun movemento
rítmico, e mentres unha ou máis nenas entraban e saltaban evitando que a corda
as golpease. Mentres saltaban cantaban cancións como estas:

                               Al cocherito, leré
                             me dijo anoche, leré
                              que si quería, leré
                             montar en coche, leré
                               y yo le dije, leré
                             con gran salero, leré
                             no quiero coche, leré


                      Al pasar la barca me dijo el barquero
                       las niñas bonitas no pagan dinero.
                       Al volver la barca me volvió a decir
                         las niñas bonitas no pagan aquí.
                        Yo no soy bonita, ni lo quiero ser
                      las niñas bonitas se echan a perder.
                          Como soy tan fea yo lo pagaré,
                          arriba la barca de Santa Isabel
OS ZANCOS

Obxectivos: Desenvolvemento do control corporal e o equilibrio dinámico.

Material: Dous zancos.

Organización: É un xogo individual.

Desenvolvemento: Cada neno/a cos seus             zancos camiña libremente
procurando gardar o equilibrio para non caerse. Pódese marcar unha meta ou
facer un circuíto.
Final: Gaña o que consiga aguantar máis tempo sobre os zancos ou chegue
primeiro á meta marcada.




                           AS CATRO ESQUINAS

NÚMERO DE PARTICIPANTES: No xogo interveñen cinco xogadoras ou
xogadores.
ONDE SE XOGABA: No exterior.
OBXECTOS QUE SE UTILIZAN: Non precisa ningún material, pero si delimitar o
campo de xogo, no que se deben sinalar catro esquinas formando un cadrado.
REGRAS DO XOGO: Un dos participantes queda no centro do catro esquinas
designadas, mentres o resto ocupa unha esquina cada un. En lugar de esquinas
pódense utilizar árbores, farois, ou simples pedras para delimitar o campo de
xogo. Á orde dun ou de todos os participantes, intercámbianse as esquinas, moi
rapidamente, para tentar así que quen se atopa no centro non consiga quitar a
esquina a ninguén. Se o consegue, pasa ao centro o participante que se quedou
sen ela.




VARIANTES: Pódese aumentar o número de participantes aumentando o
número de esquinas ou facendo grupos.
CARREIRAS DE CHAPAS


Marcar un circuíto duns 15 cm de ancho, na terra ou o cemento (con xiz). Pode
ter moitas curvas, estreitamentos, obstáculos, zonas prohibidas... Tírase por
quenda empuxando a chapa co dedo corazón. Se se sae da pista vólvese a pór
onde estaba e pasa quenda.




                                 A RAYUELA


Debúxase a figura no chan cun palo ou xiz. Debe caber ben o pé dentro de cada
cadrado. Ao que lle toca, lanza unha pedra pequena cara ao primeiro cadrado. A
pata colla irá saltando de casa en casa, salvando a que ten a pedra, e apoiando
cando haxa dúas casas xuntas un pé en cada unha delas (o descanso). No último
cadrado dá a volta e regresa do mesmo xeito, recollendo a pedra, ou sacándoa
dunha patada co pé de apoio (segundo versión). Así sucesivamente até
completar todas as casas.

Se a pedra, ao lanzala, ou o xogador cando salta, sáense do cadrado ou pisan
raia pérdese a quenda. Tamén si se toca o chan co outro pé cando se está pata
colla. Ao recuperar a quenda séguese por onde nos quedamos.

Hai moitas variantes deste xogo. En xeral nas casas dobres e na última pódese
descansar. Aquí tes algunhas:
Xogos populares no colexio
Xogos populares no colexio

Más contenido relacionado

La actualidad más candente

DescricióN De Xogos Tradicionais
DescricióN De Xogos TradicionaisDescricióN De Xogos Tradicionais
DescricióN De Xogos Tradicionaisveracruces
 
Traballotic eloy
Traballotic eloyTraballotic eloy
Traballotic eloykikecinho
 
Bossaball
BossaballBossaball
BossaballDiego
 
O baloncesto 2
O baloncesto 2O baloncesto 2
O baloncesto 2XORAGA
 
Martin calvo voleibol
Martin calvo   voleibolMartin calvo   voleibol
Martin calvo voleibolMartincalvo
 
Xogos romanos Caldoval
Xogos romanos Caldoval Xogos romanos Caldoval
Xogos romanos Caldoval fernandolillo
 
Presentación Xogos Populares
Presentación Xogos PopularesPresentación Xogos Populares
Presentación Xogos Popularesmichineslugo
 

La actualidad más candente (11)

DescricióN De Xogos Tradicionais
DescricióN De Xogos TradicionaisDescricióN De Xogos Tradicionais
DescricióN De Xogos Tradicionais
 
Traballotic eloy
Traballotic eloyTraballotic eloy
Traballotic eloy
 
Xogos do vii encontro.2
Xogos do vii encontro.2Xogos do vii encontro.2
Xogos do vii encontro.2
 
Bossaball
BossaballBossaball
Bossaball
 
Balonmano
BalonmanoBalonmano
Balonmano
 
O baloncesto 2
O baloncesto 2O baloncesto 2
O baloncesto 2
 
Martin calvo voleibol
Martin calvo   voleibolMartin calvo   voleibol
Martin calvo voleibol
 
trabajo iti
trabajo ititrabajo iti
trabajo iti
 
Xogos romanos Caldoval
Xogos romanos Caldoval Xogos romanos Caldoval
Xogos romanos Caldoval
 
Presentación Xogos Populares
Presentación Xogos PopularesPresentación Xogos Populares
Presentación Xogos Populares
 
O Baloncesto
O  BaloncestoO  Baloncesto
O Baloncesto
 

Similar a Xogos populares no colexio

Similar a Xogos populares no colexio (11)

Os xogos de sempre na Escola da Capela
Os xogos de sempre na Escola da CapelaOs xogos de sempre na Escola da Capela
Os xogos de sempre na Escola da Capela
 
Calendario escolar 2017/18
Calendario escolar 2017/18Calendario escolar 2017/18
Calendario escolar 2017/18
 
O peón
O peónO peón
O peón
 
XOGOS VII ENCONTRO_02
XOGOS VII ENCONTRO_02XOGOS VII ENCONTRO_02
XOGOS VII ENCONTRO_02
 
Xogos tradicionais
Xogos tradicionaisXogos tradicionais
Xogos tradicionais
 
Mancala
MancalaMancala
Mancala
 
Libro o peón dende cando
Libro o peón dende candoLibro o peón dende cando
Libro o peón dende cando
 
Magosto 2015
Magosto 2015 Magosto 2015
Magosto 2015
 
Calendario 2017
Calendario 2017 Calendario 2017
Calendario 2017
 
Puca quere xogar en galego
Puca quere xogar en galegoPuca quere xogar en galego
Puca quere xogar en galego
 
Retos cooperativos
Retos cooperativosRetos cooperativos
Retos cooperativos
 

Xogos populares no colexio

  • 1. CIRCUÍTO DE XOGOS POPULARES NO COLE 2010
  • 2. A PETANCA Este deporte leva practicándose desde fai máis de 20 séculos e hoxe en día, a súa popularidade asentouse nos cinco continentes. Este xogo consiste en colocar o maior número de bólas preto dun boliche e conta coa vantaxe de que pode practicarse case en calquera superficie de area. Aínda que se trata dun deporte que se xoga por diversión, tamén existen diversas competicións oficiais. Nos seus inicios, comezaron a utilizarse pedras. Máis tarde, fabricáronse bólas de madeira de boj claveteadas con centos de tachuelas e as modernas son de aceiro ou bronce. Cada unha delas leva un debuxo que a diferenza das demais. A bóla pequena, boliche, á que teñen que achegarse os xogadores é de madeira, pode estar pintada dalgunha cor. AS BÓLAS As bólas miden 7 a 8 cm de diámetro. Peso: de 625 a 800gr O boliche 2,5 a 3,5 cm O LANZAMENTO Preparación: pulso virando, corpo flexionado e brazo estirado. O REGULAMENTO Un dos adversarios, elixido mediante un sorteo, selecciona o punto de partida, un círculo de 35-50 cm de diámetro desde onde se lanzará o boliche e arroxarán as bólas. O boliche debe alcanzar unha distancia de 6 a 10 metros. Normas xerais Lánzanse as bólas a un boliche desde unha posición fixa. Hai partidas individuais, de parellas e triplas. Cada participante xoga tres ou catro bólas en individuais, tres en parellas e dúas en tripletes. Os xogadores tornáranse no lanzamento desde o círculo, do que non poderán saír para tirar. As bólas pódense enviar tanto voando como rodando polo chan. Hai dúas maneiras de lanzalas: unha tirar a bóla con coidado, tratando de achegarse o máximo posible ao boliche e outra é lanzar a bóla con certa forza para golpear a contraria e apartala. Como se xogan as bólas Unha vez lanzadas tódalas bólas, as dun xogador ou un equipo que estean máis cerca do boliche que as contrarias gañan un punto. Mídese a distancia entre as bólas e o boliche cunha variña metálica (baguette), podendo apartar os obstáculos, e vence quen primeiro some 13 puntos.
  • 4. A RA Ficha Técnica Xogo: Individual, podendo nalgún momento xogarse por equipos, sendo estes de dous xogadores. Lugar de orixe: Este xogo é moi antigo; exipcios, gregos e romanos xa xogaban a algunhas variedades do xogo da ra, denominado xogo do Tonel. Desenvolvemento do xogo A mesa de ra componse de: ra, muíño, dúas pontes e cinco buracos. Cada un ten unha puntuación asignada. Cada xogador lanzará dez petacos ou discos por partida, xogaranse a dez tiradas.,Gañará o xogo aquel que ao cabo dos 10 lanzamentos obteña maior puntuación. Regulamento. Elementos de xogo - 10 fichas ou discos de ferro (PETANCOS). - Dimensións da Mesa son: altura de 80 a 90 cm, longo e ancho: 50 X 50 cm. - A pista de xogo debe ter unha área lonxitudinal de 7 m por 2 de ancho. - As dimensións e peso dos Petancos son: círculos de 38 mm. 7 mm. de grosor e sobre 60 gramos de masa. Forma de xogo - Dentro de cada equipo, a orde de tirada será seguido un detrás doutro. - Se un Petanco lanzado por un xogador queda na boca da ra, muíño, etc., o tanto non será válido ate non introducilo o mesmo xogador con axuda doutro Petanco. Orde de tiradas. - Durante o desenvolvemento da partida poderá alterarse a orde de tirada entre os compoñentes dun mesmo equipo, sempre que ao final da mesma todos lancen o mesmo número de fichas. Puntuación. - RA 50 puntos. - MUÍÑO 25 puntos - PONTE 10 puntos - RESTO DE BURACOS 5 puntos
  • 6. O PANO MATERIAL QUE SE NECESITA. 1 pano. DESENVOLVEMENTO. Mínimo de 6 persoas e a nai. A nai colócase no centro co pano e os demais divídense en dous grupos. Colócanse un numero comprendido entre os que acordasen. Daquela a nai di un numero e o que teña ese numero, sae correndo a por o pano. O que o colla e volva ao seu sitio gaña, o outro queda eliminado. AS CANICAS MATERIAL. Canicas. ESPAZO. Se é posible terra dura cun buraco (gua). EXPLICACIÓN DO XOGO. Establécese unha orde de tirada. Lánzanse as canicas desde a liña marcada para iniciar o xogo. Empézase a tirar coa posición característica das mans, podendo avanzar sempre que se desexe un palmo. Os xogadores tratarán de achegarse ou golpear ás canicas dos demais. Se lanza sobre unha bóla, de maneira que impacta sobre ela, teremos outro lanzamento ao gua. Se mete a canica no gua quedará coa canica que golpeou. Poden seguir xogando lanzando desde a liña inicial. VARIANTES Existen infinidade de variantes por exemplo: as canicas apostadas nun círculo e os xogadores por quenda deben ir lanzando a súa boliche de maneira que cada canica que saquen quédanlla.
  • 7. BOLOS CELTAS ANTECEDENTES O Xogo de Bolos Celta é un deporte totalmente autóctono, que se practica en toda a franxa sur da Comunidade Galega. A súa orixe provén do pobo celta e foi introducido na península ibérica, pola costa norte. Polo tanto este deporte, tamén, practícase nalgúns núcleos de poboación do País Vasco, Cantabria, Comunidade Asturiana, e con gran intensidade na Comunidade Galega. As modalidades de bolos son distintas en cada lugar ou comunidade, así por exemplo na Comunidade Galega os bolos e bólas teñen un determinado tamaño e forma que os diferenza das demais comunidades, pero no fondo todos eles teñen algo en común, trátase de lanzar co impulso unha bóla, aos bolos a unha distancia determinada. Dentro da propia Comunidade Galega existen, tamén, distintas modalidades de Bolos Celtas. Entre as zonas onde practícase os Bolos Celtas destacar Santa Eugenia de Ribeira (A Coruña) así como algúns núcleos de Lugo ( Ribeira Sacra...) e Ourense (Viana do Bolo, O Bolo, A Veiga...), pero en onde practícase con maior intensidade é no Val Miñor (Baiona, Gondomar e Nigrán). ÁREA DE XOGO, NORMAS E MATERIAIS O esencial do Xogo dos Bolos Celta son: os bolos e as bólas. Os bolos teñen forma de cono cunha altura de 13 centímetros e un canto na súa base de 5 centímetros; a bóla é totalmente redonda cun diámetro que oscila entre os 13 e 15 centímetros. O material empregado para a confección de bolos e bólas é de madeira de buxo Dispútanse en tres modalidades: por equipos de tres xogadores, por parellas e individualmente. Este deporte practícase nun campo de terra dunhas dimensións de 30 metros de longo e un ancho de 20 metros. No mesmo se coloca unha lousa de pedra na que se arman 18 bolos en ringleira, equidistantes entre si e case pegados. A unha distancia duns 6 metros colócase outra pedra ou base desde onde a xogador lanza polo aire (non a ras de chan) a bóla contra os bolos, a fin de lanzalos ata unha distancia de 21 metros. Cada xogador dispón de 3 quendas ou boladas para lanzar, nunca de maneira consecutiva. A xogada complétase co lanzamento desde os 21 metros a ras de chan outra vez contra os bolos. Cada bolo caído puntúa 1 punto, os que traspasen a liña de 21 metros puntúan 10 puntos, gaña o equipo ou xogador que máis bolos contabiliza.
  • 8. SOGA-TIRA Deporte común a outras culturas, tamén coñecido como Tracción á corda. MATERIAL. Unha soga e un pano. ESPACIO. Terra dura. EXPLICACIÓN DO XOGO. Para xogar fanse dúas equipas do mesmo número de xogadores/as. Trázanse 3 liñas no chan; unha central e as outras dúas á mesma distancia. Márcase cun pano o centro da corda. Sitúanse as equipas a ambos lados da corda deixando o pano aliñado coa raia central pintada no chan e cando o/a xuíz/ a indican, turrarán da corda ata que o pano pase a raia situada máis preto da súa equipa. A COMBA O procedemento é moi simple: Sorteábase, por calquera dos procedementos existentes, e as dúas que perdían situábanse nos extremos dunha corda e daban. A corda trazaba unha elipse que tocaba o chan lixeiramente nun movemento rítmico, e mentres unha ou máis nenas entraban e saltaban evitando que a corda as golpease. Mentres saltaban cantaban cancións como estas: Al cocherito, leré me dijo anoche, leré que si quería, leré montar en coche, leré y yo le dije, leré con gran salero, leré no quiero coche, leré Al pasar la barca me dijo el barquero las niñas bonitas no pagan dinero. Al volver la barca me volvió a decir las niñas bonitas no pagan aquí. Yo no soy bonita, ni lo quiero ser las niñas bonitas se echan a perder. Como soy tan fea yo lo pagaré, arriba la barca de Santa Isabel
  • 9. OS ZANCOS Obxectivos: Desenvolvemento do control corporal e o equilibrio dinámico. Material: Dous zancos. Organización: É un xogo individual. Desenvolvemento: Cada neno/a cos seus zancos camiña libremente procurando gardar o equilibrio para non caerse. Pódese marcar unha meta ou facer un circuíto. Final: Gaña o que consiga aguantar máis tempo sobre os zancos ou chegue primeiro á meta marcada. AS CATRO ESQUINAS NÚMERO DE PARTICIPANTES: No xogo interveñen cinco xogadoras ou xogadores. ONDE SE XOGABA: No exterior. OBXECTOS QUE SE UTILIZAN: Non precisa ningún material, pero si delimitar o campo de xogo, no que se deben sinalar catro esquinas formando un cadrado. REGRAS DO XOGO: Un dos participantes queda no centro do catro esquinas designadas, mentres o resto ocupa unha esquina cada un. En lugar de esquinas pódense utilizar árbores, farois, ou simples pedras para delimitar o campo de xogo. Á orde dun ou de todos os participantes, intercámbianse as esquinas, moi rapidamente, para tentar así que quen se atopa no centro non consiga quitar a esquina a ninguén. Se o consegue, pasa ao centro o participante que se quedou sen ela. VARIANTES: Pódese aumentar o número de participantes aumentando o número de esquinas ou facendo grupos.
  • 10. CARREIRAS DE CHAPAS Marcar un circuíto duns 15 cm de ancho, na terra ou o cemento (con xiz). Pode ter moitas curvas, estreitamentos, obstáculos, zonas prohibidas... Tírase por quenda empuxando a chapa co dedo corazón. Se se sae da pista vólvese a pór onde estaba e pasa quenda. A RAYUELA Debúxase a figura no chan cun palo ou xiz. Debe caber ben o pé dentro de cada cadrado. Ao que lle toca, lanza unha pedra pequena cara ao primeiro cadrado. A pata colla irá saltando de casa en casa, salvando a que ten a pedra, e apoiando cando haxa dúas casas xuntas un pé en cada unha delas (o descanso). No último cadrado dá a volta e regresa do mesmo xeito, recollendo a pedra, ou sacándoa dunha patada co pé de apoio (segundo versión). Así sucesivamente até completar todas as casas. Se a pedra, ao lanzala, ou o xogador cando salta, sáense do cadrado ou pisan raia pérdese a quenda. Tamén si se toca o chan co outro pé cando se está pata colla. Ao recuperar a quenda séguese por onde nos quedamos. Hai moitas variantes deste xogo. En xeral nas casas dobres e na última pódese descansar. Aquí tes algunhas: